Tekst: Manon van Wijnen
Als dit het is, overleef ik het wel
Na een maand begon de behandeling. “Ik weet nog precies hoe ik daar lag toen het infuus werd aangesloten en ik het gif zo in mijn arm zag stromen. Maar het viel mee hoe slecht ik me daarna voelde. Ik ben jong en sterk, dacht ik toen. Als dit het is, overleef ik het wel. Maar de tweede ronde ging het echt mis. Ik werd extreem misselijk. De derde ronde werd zo mogelijk nog zwaarder. Ik voelde me zo slecht dat ik maandenlang bijna geen hap meer door mijn keel kreeg. En toen moesten ronde vier, vijf en zes nog komen.”
Toen wist ik wel beter
Als zijn omgeving vroeg wat ze voor hem konden doen, wist David niet wat te zeggen. “Ik had zelf geen idee.” Davids relatie liep om die reden ook stuk. “Je omgeving kan er niet zoveel mee en als je dan zelf ook niet weet wat je wilt, wordt het lastig. Als de behandeling klaar is, denken ze bijvoorbeeld dat het ‘voorbij’ is. Dat snap ik ook wel. Dat dacht ik zelf ook. Totdat het zover was, toen wist ik wel beter.”
Extreme vermoeidheid
David kampte met extreme vermoeidheid. “Ik wist niet dat dat vaak voorkomt na kanker. Bij het Helen Dowling Instituut hoorde ik dat dit heel normaal is. Ik heb veel gehad aan de therapie. Ik heb zowel relatietherapie (met mijn toenmalige vriendin), individuele therapie als groepstherapie en internettherapie gedaan en heb uit elke vorm veel gehaald.”
Erkenning en herkenning
Bij de groepstherapie kwam David voor het eerst in contact met andere jongeren met kanker. “Het moment dat ik tussen lotgenoten zat was een eyeopener. Opeens hoor je dat iedereen tegen dezelfde dingen aanloopt. Het ligt dus niet aan mij, dacht ik toen. Dat stuk erkenning en herkenning is heel waardevol, omringd zijn door mensen die je snappen.”
Zelfkennis
De individuele therapie leverde David veel zelfkennis op. “Mijn therapeut snapte heel snel hoe het werkt in mijn hoofd. Ze hielp me inzien dat ik altijd al angstig was, dat het bij mij hoort, ook voor de kanker. En hoeveel last ik had van mijn eigen gedachten, dat mijn vermoeidheid met allebei die eigenschappen samenhangt. Ze heeft me geleerd om onderscheid te maken tussen helpende en niet-helpende gedachten. Dat pas ik nog steeds toe en elke keer ben ik weer verbaasd hoe goed het werkt.”
Angst
De angst van David werd helaas nog een keer werkelijkheid. De kanker kwam in 2019 terug. Hoewel dat opnieuw een verschrikkelijke tijd was, kwam David er wel beter doorheen dan de eerste keer. “Ik wist inmiddels beter aan te geven bij mijn omgeving waar ik behoefte aan had. Ook had ik regelmatig contact met mijn therapeut bij het Helen Dowling Instituut voor tips en advies om mijn behandeling zo goed mogelijk door te komen. En de verwerking erna, want tijdens zo’n zware behandeling kom je niet toe aan verwerken, dan ben je aan het vechten en overleven. Toen ik daaraantoe was kwam ik erachter dat ik het meeste eigenlijk al wist. Daardoor voelde ik me sterker.”
David is bang dat de ziekte een derde keer terugkomt. “Het verschilt per moment hoe ik daar mee om ga. Wat ik heb geleerd bij de therapie helpt me daar nog steeds bij. Ik probeer te genieten van iedere dag en te denken aan wat ik allemaal wil doen met mijn tijd en mijn leven.”
