Door: Arend, cliënt bij het HDI
Geen gewone vermoeidheid
Je ziet het misschien niet aan de buitenkant, maar ik voelde me ná het medische traject slechter dan daarvoor. Mijn leven is flink veranderd, onder andere door ernstige vermoeidheid als gevolg van de ziekte en de behandelingen. Dat is geen normale vermoeidheid, die je bijvoorbeeld hebt na een slapeloze nacht of een lange werkdag. Het is een vermoeidheid die je overvalt en een zwaar deken over je heen legt. Soms sta ik op met redelijk wat energie, maar word ik opeens overvallen door een vlaag van vermoeidheid. Het komt eigenlijk geen dag voor dat ik me de hele dag door fit voel. Dat was en is nog steeds wel moeilijk om te accepteren.
Dag indelen
Met de hulp van het Helen Dowling Instituut heb ik leren accepteren dat ik niet meer de oude Arend ben wat betreft energie, maar ook leerde mijn therapeut me hoe ik mijn dag en week het beste kan indelen. Dat gaat niet vanzelf, en soms ga ik toch weer mijn grenzen over. En daar draag ik daarna de consequenties van. Ik plan bijvoorbeeld na de middag een bezoek aan de supermarkt. Maar als ik in de ochtend mijn zoontje naar school heb gebracht, ben ik snel geneigd om te denken: “Ik ben nu toch onderweg, ik doe die boodschappen ook wel even.” Waardoor ik té veel inspanning lever in de ochtend en de rest van de dag eigenlijk niets meer uit mijn handen komt.
Leren omgaan met vermoeidheid
Het helpt me op een doel te stellen, en met wandelen en rustig hardlopen hoop ik straks de Dam tot Damloop te kunnen lopen. Een hele uitdaging, dat wel, maar het geeft me houvast om in beweging te komen. Die vermoeidheid blijf ik houden in enige mate, maar ik leer wel steeds beter hoe ik ermee om kan gaan. Door zoveel mogelijk een vast ritme aan te houden in mijn leven, en inspanning en ontspanning af te wisselen. Maar ook door leuke dingen te doen. Een vakantie met mijn gezin gééft ook energie.
